Antoine Legat schreef voor Rootstime.be een uitgebreide verslag waar onder andere dit in staat:

In het eerste deel krijgen we opvallende uitvoeringen van ‘Waiting For Winter’, ‘Midnight Girl’, ‘Sandcastle’ en ‘Baby Boy’ (waar de cd-titel ‘Kiss Me Twice’ uit voortkomt) Na de break meteen de verleidelijke instrumentale wals ‘Automat’, gevolgd door de opener van ‘Edward’, het straffe ‘House Tops’. Hier en elders mis je een beetje de fijne blazers- en strijkersarrangementen van op de cd, net als het drievrouwskoortje My Groovy Sisters. Maar het doet niets af aan het concert en ‘House Tops’ blijft een hoogtepunt in het repertoire. ‘Dawn In Pennsylvania’ volgt. Pedro is dan geen fijnbesnaarde tenor (hij moet het ons maar vergeven) maar de manier waarop hij zich door ‘Service Station’ werkt, is exact in tune met melodie en tekst. Belangrijk is dat zijn stem mooi in balans ligt met het zoetgevooisde stemgeluid van Melissa: zo schittert ze meteen na ‘Service Station’ in ‘Early Morning Sunday’. We waren bijzonder benieuwd naar de uitvoering van het naar onze (voorlopige) mening sterkste nummer van ‘Edward’, ‘Chop Suey’. Pedro ontbindt hier vocaal en op de elektrische gitaar zijn duivels.

Maar de verrassing van het concert blijft de prestatie van Melissa Antheunis. We weten dat ze altijd al reserves had betreffende haar zangcapaciteiten en een zekere podiumangst moest overwinnen. Die heeft ze dan wel weggevaagd met dit concert. Ronduit subliem was de genuanceerde manier waarop ze ‘Hotel By A Railroad’ vertolkt, met al de ironie (het sarcasme?) zoals je die vindt in relaties die al lang uitgeblust zijn. Ook in het afsluitende afsluiter ‘Two On The Aisle’ valt het op dat ze de band nu ook mee draagt, samen met Pedro. In de komende weken staan er nog een aantal optredens gepland, als we dat juist hebben, ideaal om dit repertoire helemaal in de vingers te krijgen. Nog altijd blue, maar zeker niet broke… We gaan zeker nog kijken. Maar intussen belet niets u eens naar het fijnbesnaarde ‘Edward’ te luisteren.