Just in time for Valentine’s Day…
Enjoy!
In afwachting van de nieuwe plaat, een ouder nummer: Matinee
Nog eentje voor wie nieuwsgierig is naar de jonge versie van Blue and Broke: Broken Dream in de 7de Dag
We deelden al de andere song die in 1999 (!) speelden hier, maar we speelden ook Broken Dream. Klein weetje: kregen ooit platencontract aangeboden op basis van deze song. Een contract… dat we weigerden omdat we er ons niet klaar voor voelden. Tja.
Veel te lang geleden: live-video uit 1999: Mr. Tuesday Afternoon
Zondag vroeg ik aan de redactie van de Zevende Dag of ze toevallig nog de beelden van ons optreden uit 1999 hadden. Ja dus. Wel behoorlijk confronterend hoe jong we er toen uitzagen…
My Blues
Nee, geen van de nieuwe plaat, wel mooi…
Song from the past: Fairground
Eerder deze week kreeg ik een zeer leuke telefoon van iemand die een van onze songs op een compilatie wil zetten. Geen nummer van Kiss Me Twice maar een nummer dat de man ontdekte op een promo-cd-tje van meer dan 12 jaar geleden.
Het deed me teruggrijpen naar die oude opnames. Afsluiter van die plaat was deze Fairground. Tot Kiss Me Twice wellicht de grootste productie die we ooit deden.
Het strijkersarrangement is net als op Kiss Me Twice van Joris Hermy, de saxen werden gespeeld en gearrangeerd door Marc De Maeseneer.
Een song voor #Valentijn: Silent Wedding
Het is vandaag Valentijn, en terwijl in de meeste liedjes er wel hier en daar een weerhaakje zit als het over de liefde haat, is dit niet het geval in Silent Wedding.
Let’s have a Silent Wedding…
Een favoriete song van de groep: Dakota
Vandaag speelden we Dakota voor de eerste keer in wat wel een eeuwigheid lijkt. We namen het ooit op, en het is gaandeweg een soort van sluipende favoriet van de groep geworden.
Dat de song vandaag opnieuw in een optreden opdook, is een prima reden om de oerversie hier te delen:
Transit Zone: oude en nieuwe versie, welke hoor jij het liefst?
Als ik Spotify mag geloven dan slaat naast Naive vooral Transit Zone aan, wat mij persoonlijk plezier doet, eerlijk gezegd.
Dit is de versie die op Kiss Me Twice staat, de versie die ik altijd al in mijn hoofd had.
Maar ooit namen we ook een andere versie op:
En wat denk jij, welke versie bevalt jou het meest?
Een oude demo song tussendoor: Paris
Deze week passeerde opeens deze stokoude demo op mijn iPod. Leek me leuk om deze ook hier te delen. Past een beetje bij de donkere dagen. En nee, de filmprojector die je hoort, is geen sample!
We hebben de song in geen jaren live gespeeld. Misschien binnenkort toch nog eens doen. Misschien op een huiskamerconcert?
Broken Dream
Deze song opende heel vaak onze set. Slechts ietsje meer dan 2 minuten, maar iedereen keek op en werd meegezogen.
De song stond op onze eerste demo en we kregen onmiddellijk voor deze song een platencontract aangeboden… dat we weigerden omdat we ons nog niet klaar voelden (yep, ze kwamen niet meer terug 🙂 )
Wasteland
Deze song is zowel qua tekst als qua arrangement harder dan wat we meestal deden.
P.S.: ondertussen verschillende nieuwe songs opgenomen…
Lullaby (akoestisch)
2 versies van ‘All will go’
Dit is een van mijn meest dierbare songs die ik ooit schreef.
De eerste opname is de oeropname, gemaakt voor onze eerste demo, op het einde van 2 slopende opnamedagen. De rest van de groep in stilte kijken hoe Melissa en ik de song tot een goed einde brengen. Kapot.
Jaren later hebben we een full-band versie opgenomen voor de Moreen plaat. Ook mooi, maar de akoestische versie blijft mijn voorkeur genieten. Check hieronder de Moreen-versie:
Long way (de vooruitgang mild kritisch bezongen)
Deze song van onze enige full-cd die we ooit maakten, blijkt actueler dan ooit.
Enkele zinnen:
- A car is freedom in a traffic jam
- Cell phones are made to ruin parties
(alhoewel ik vandaag de dag hier een pak milder over ben, ik had toen bewust geen gsm, echt waar). - I cooked a meal and I survived
Let’s meet in New York, on Valentine’s day (Empire State Runaway)
Nog een oude demo-opname, van onze tweede demo ‘Sure?’. Geschreven met een bekende romcom-film in het achterhoofd en op een typische Bo Didley beat. Niet alle romantische songs moeten ballads zijn.
