De komende weken zal ik de achtergrond achter de 12 tracks van Kiss Me Twice geven als opstapje naar de release van de plaat. Het is niet de bedoeling om de betekenis(sen) van de tekst te duiden, zelfs in de groep zijn er vaak meerdere interpretaties. Wel de muzikale puzzelstukjes die tot de song hebben geleid.

Vandaag: Midnight Girl

We komen aan het einde van de A-kant van de plaat. Na Waiting for Winter, Sandcastle, Transit Zone en Halfway is er nu Midnight Girl. Deze song heeft de bedoeling de ontspanning na de emoties te zijn.

Voor de centrale zin in de song 1 tip: The Newsroom, ergens in de slotaflevering in het eerste seizoen. Muzikaal mogen de dassen weg, de akoestische gitaar die de andere songs domineert, is er nog steeds, maar het tempo wordt anders. De percussie en drums van Niels Delvaux mogen losser. Het orgel van Danny Verstraete zoekt hogere regionen op en een Rickenbacker 12-string maakt het enkel maar poppier.

Terwijl de song zelf relatief jong is – en in feite zowat voor de plaat werd geschreven – is het tegelijk een eerbetoon aan 2 songs en artiesten die enerzijds Melissa en anderzijds mezelf inspireerden in de eerste Blue and Broke-periode:

• de Indigo Girls, check Closer to Fine:
• Del Amitri met Nothing Ever Happens

Amalia Vermandere maakt met haar backings het muzikale verhaal van deze kant ook rond. De stemmen van Waiting for Winter zijn er terug, maar de dromen zijn vervangen door wakker liggen omdat er straks nog bezoek komt…

Oh ja, in deze song kon de pedagoog en de veertiger het niet laten om de songschrijver op de schouder te tikken voor wat aandacht.