De komende weken zal ik de achtergrond achter de 12 tracks van Kiss Me Twice geven als opstapje naar de release van de plaat. Het is niet de bedoeling om de betekenis(sen) van de tekst te duiden, zelfs in de groep zijn er vaak meerdere interpretaties. Wel de muzikale puzzelstukjes die tot de song hebben geleid.

Vandaag: Transit Zone

Het arrangement van deze song probeerden we al meer dan 15 jaar geleden, maar… ik kon het niet spelen. De akoestische gitaarpartij was gewoon ‘out of my league’. Noem het frustratie. Noem het doorzettingsvermogen. Noem het wat je wil, maar ik weet dat het een persoonlijk geluk is dat het me nu wel gelukt is zonder enige vorm van computertrucjes.

Waarom dit arrangement? Alle ingrediënten van een Transit Zone – is het een luchthaven? is het een ziekenhuis? – zijn aanwezig. De drukte en de verstilling. De bliepjes en de tikjes, de vele mensen en de eenzaamheid.

Net zoals op bijna alle songs geen synths op deze track, maar ook geen strijkers of blazers. De National-achtige klanken is in feite een gitaarpartij die op wel meer platen waar ik bij meewerkte durven opduiken. Maar hier was de National effectief een invloed:

Maar je kan ze ook hier horen:

De song zelf is misschien wel een van de mooiste voorbeelden van wat Blue and Broke kan zijn. De lead piano van Danny en mijn lead gitaar werden samen ingespeeld in 1 enkele take. Je hoort jarenlang samenspelen die zich nestelen rond de stem van Melissa.